Znaczył Kapitan

Figura ojca-kapitana czyli Onego jawi się jako postać znana nam z pokolenia naszych ojców i dziadków, gdzie wartość mężczyzny wyznacza sukces zawodowy. Gdy cichnie sztorm i trzeba sobie radzić z życiem na lądzie, na emeryturze, Kapitan traci poczucie sprawczości i kontroli, a zatem i sens życia.

Sztuka gęsta jest od silnych i zagmatwanych relacji rodzinnych, które jak splątane liny będące elementem scenografii łączą poszczególne postaci wielopokoleniowej rodziny. Żona i dzieci Onego przez lata radzili sobie na co dzień bez męża i ojca, dlatego trudno teraz nadrobić stracony czas i odbudować nadwątlone więzi, a utrudniają to zadawnione urazy i rozczarowania.

Pozbawione chronologii morskie reminiscencje, pełne przygód, niebezpieczeństw i sztormów, przywołują czasy dawnej aktywności i przywództwa Kapitana, kontrastuje to z dzisiejszym marazmem i wycofaniem.

W scenach retrospektywnych poznajemy także fragmenty historii rodzinnej i kurs, który obiera bohater, i który prowadzi go nieubłaganie do sytuacji teraźniejszej, ze wszystkimi konsekwencjami, czyli do wydarzeń podczas świętowania 70 urodzin.

reżyseria Jakub Kowalik

scenografia: Paweł Łubkowski
muzyka: Wojciech Pinokio Sochaczewski
ruch sceniczny: Małgorzata Haduch
kostiumy: Julia Łucja Mazur
współpraca kostiumograficzna: Wiktoria Chromińska
oprawa graficzna Jakub Szachnowski
zwiastun/fotografie Paweł Łubkowski, Piotr Werewka

Obsada:
On Piotr Piecha
Żona/Nieżona Ewa Skolias
Córka/Niecórka Magdalena Smoławska
Syn/Niesyn Bartosz Rułka
Zięć/Niezięć Piotr Werewka
Wnuczka/Niewnuczka Katarzyna Gazdowicz
Pingwin Veronika Proniakina/Magdalena Banka